درمان

اگر پنج سال پيش به من مي گفتيد پنج سال بعد از اين فلان اتفاق را حتي بخاطر نمي آوري يا فلاني همين بيخ گوشت در دسترس و نزديك است و حتي كنجكاو نيستي ببيني چه مي كند و چطور لابد كلي كفري مي شدم كه شما درد لحظه را نمي فهميد و چه و چه. تفاوت بيست و چهار سالگيم تا امروزي كه پنج سال و هزار هزار اتفاق بعد از آن است همين است. چيزهاي زيادي پشت سر گذاشته ام، خاطرات خوش و ناخوش و بدست آوردن و از دست دادن هاي بسيار و تغيير و تغيير و تغييراتي كه زندگيم را عوض كرد. گيريم همين يكسال گذشته من حوالي چندتايي تصميم بزرگ و دو راهي مزخرف بدترين روزها و شب و تلخي هاي هاي زندگيم را تجربه كردم، گيريم ساعت هايي بود كه عالم شد تخته ي سنگ چند تني، افتاد روي قفسه ي سينه ام و نفس كشيدن شد يك زجر، يك درد مدام، نه رد وجه تمثيلي، در واقعيت عيني زندگيم. با همه ي اينها در اين پنج سال بعد زندگي را بيشتر از هر زمان ديگري كه به ياد مي آورم دوست داشته ام و مساله اين است كه پنج روز،پنج ماه، پنج سال بعد دوست ترش هم خواهم داشت. آنچه عوض مي شود زندگي نيست، ما هستيم.

در همین حوالی...