همچنان در چین

سرما خوردگی یا آنفولانزا یا هرچی گرفته بودم برطرف شده. اینجا قضیه ی توی خونه موندن جدی شده. ورودی های محوطه رو کنترل میکنن و اعلام کردن مگر در موارد ضروری بیرون نیاین. هر دو روز یکی از هر خونه میتونه بره اسمش رو ثبت کنه و بره خرید. سفر تایلند کنسل شد، پرواز ها رو کنسل کردن در واقع و فکر نمیکنم پول هتل رو پس بدن. به نمایشگاه آلمان هم نمیرسیم چون به موقع نمیتونیم ویزا بگیریم و خب هزینه غرفه ی اونجا هم پرید. در مجموع همه چیز بهم ریخته. تقریبا عصبی و کلافه م و کار مفید زیادی نمیتونم تو خونه انجام بدم. حوصله ی نوشتن پایان نامه رو ندارم و احتمال میدم باز تعطیلات رو تمدید کنن. ماجرا بدجوری به اقتصاد اینجا ضربه زده و خب این شامل کارخونه و شرکت هم میشه. نه تنها کلی از برنامه ها عقبیم هزینه های اضافی هم بهمون تحمیل شده. در مجموع میتونم بگم اوضاع مزخرفیه. نگران اینده کاریمون هستیم، نگران سلامتی مون هستیم، جو شبیه فیلم های سینمایی شده و میتونم بصورت خلاصه بگم کف کردیم! باورم نمیشد دلم برای اینکه بتونم برم با خیال راحت خرید کنم، پشت ویترین اون مغازه ی بزرگ دونات فروشی دونات انتخاب کنم، بستنی قیفی بگیرم و بیرون غذا بخورم تنگ بشه. فکر میکردم نهایت دلتنگی همون هوس فلافل و سوسیس بندری و دوغه که خب اشتباه میکردم. با این برنامه قرنطینه ی دو هفته ای ایران و ریسک شلوغی فرودگاه نمیشه هم برگشت. عجب اوضاعی شده، باور نکردنی.