به سان ره نوردانی که در افسانه ها گویند

چند بار در زندگیم تصمیم گرفته ام موجود آسان گیر تر و واقع بین تری باشم و موفق نشده ام؟ بی نهایت. چیزهایی که میتوانند مرا مضطرب یا کج خلق کنند بمراتب بیشتر از چیزهایی هستند که او را می آزارند. ذهن من کمالگراست، شخصیتا موجود مضطربی هستم، تلاش میکنم شرایط را کنترل کنم، احساس امنیتم بسادگی مخدوش می شود و همه چیز را روی برنامه ی مشخص دوست دارم. من در مقابل تغییر آدم گشاده و پذیرایی نیستم. ترجیحم دست نزدن به ترکیب برنده است و وقتی ترسیده ام باید کلی زمان صرف کنم که به خودم حالی کنم اتفاق پیش رو یک فاجعه نیست. گاهی فکر میکنم من همه چیز را بشکل پر رنگ تری احساس و تجربه میکنم. رنگ ها، مزه ها، بوها، اتفاق ها، آدم ها، نشانه ها، درد ها، دگرگونی ها، همه چیز. حقیقتا همه چیز. شرایط گیج کننده ی غریبی است. مشکل را بلدی اما راه حل یک جایی توی پیچیدگی های شخصیتیت گم شده. خنده دار نیست که ما در پی تغییر دیگرانیم درحالیکه از پس تغییر دادن خودمان بر نمی آییم؟در پی فتح دنیاییم درحالیکه در تسخیر ذهن خودمان هستیم.