بی خوابی

تا همین چند سال پیش از مزه و عطر قهوه فراری بودم، این بود که هیچ وقت هم امتحانش نکردم. حتی انواع محصولات غذایی با طعم قهوه هرگز مطابق ذائقه ام نبود. بعد کم کم شروع کردم به تست کردن، با طعم تازه کنار آمدم اما چیز جالب تری کشف کردم. من دچار عدم تحمل کافئین هستم .این یعنی فنجان کوچکی قهوه ضربان قلبم را بشدت بالا میبرد، دلشوره میگیرم، توی راه دستشویی می مانم و کلافه و بی خواب می شوم. همه ی اینها را نمی دانستم برای اینکه هیچ وقت میلی به امتحان کردن یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی های جهان نداشتم. راستش اینکه مواجهه ی من با بخش هایی از شخصیتم هم همین شکلی است، مثل همین حساسیت به قهوه خیلی حساسیت ها و خواستن و نخواستن ها در من بوده و هست که از آنها بی خبرم. اگرچه بخشی از وجود من هستند و اگرچه واکنش هایی در من بر می انگیزند که رگ و ریشه شان را نمی شناسیم.  نهایتش اینطورست که شاخ و برگ فکرها و ترس ها و دلشوره هایم را تا می شود میزنم، دست از سر آدمها برداشته ام. مانده ام خودم و همه ی چیزهایی که از خودم بلد نیستم، انگار که صلح من با خودم آرام گرفتن هستی در من باشد یا چیزی شبیه اینها.

در همین حوالی...