من

زماني هم بود كه نوشته هايم اينجا مخاطب نداشت. به قصه مي مانست. برچسب هاي گوش مي كني، برچسب هاي به مقصدي كه مي رسد از همان وقت ها مانده. داشتم اين يكسال و نيم اخير را تماشا مي كردم يا آن بخش گم شده ي آرشيو كه بلاگفا خورد. چقدر دور شده ام از نوشتن برا نوشتن. چقدر متن هايم بداهه هاي تب آلوده اي هستند از گرفتگي لحظه. بي ويرايش، بي فكر و خسته...خسته!