به شما

پست قبلي يكسري مخاطب خاص داشت كه من رو تو دنياي واقعي ميشناسن و آدرس اينجا رو من بهشون ندادم. براي خواننده هاي وبلاگمم، دوستانم يا دوستان مجازي نبودمتاسفم كه عصبانيتم باعث شد بقيه خواننده هام فكر كنند با اونها بودم و از كامنت هاشون ناراحت بودم درحاليكه حقيقتا دلگرمم مي كردن.واقعيت اينه كه پيغام هاي ناخوشايندي از اظهار عقيده هاي توام با كنايه و دخالت آدمهايي كه ميدونستن نميخوام اينجا باشن كار رو به اينجا كشوند وگرنه سايرين و محبتشون هميشه مايه خرسندي بوده.شايد روزي دوباره چيزهايي به شوق همون ها نوشتم. و در نهايت دوست گرامي كه من رو توي كامنت به اسم كوچيك خطاب كردي و اصرار داري نميشناسيم، كاش لااقل كمي هوشمندانه تر عمل ميكردي.