از روزگارم

از آخر فروردين تا اوايل خرداد هفته اي دو-سه روز كتابخانه ملي بودم. از اول خرداد تا حالا هم كه تماماً يكسره مشغول درس و دوره و امتحان. دو سه روز پيش شروع كردم به غر زدن كه مغز و ذهنم خسته است و استراحت لازم دارم. قرار شد مدتي بساطم را جمع كنم و نه سراغي از استانداردها بگيرم و نه از مقاله و دانشگاه، زبان را حتي جمع كردم و گذاشتم كنار. نشان به آن نشان كه ديروز صبح اين تصميم گرفته شده و امروز عصر نشده حوصله ام سر رفته و جزوه ي ايزو را گرفته ام مقابل صورتم. رسماً و انصافا  برازنده ي اصطلاح بچه خرخون صده ام انگار